Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Σταύρος Καράμπελας: «Φιλοδοξία μου είναι η Ε.ΔΗ.Κ. να εκπροσωπήσει τους Έλληνες που μπορούν ακόμα να σκέπτονται»


Μια συνομιλία του νέου Προέδρου της ΕΔΗΚ κ. Σταύρου Καράμπελα με τον εκδότη του «ΠΑΛΜΟΥ» κ. Δημήτρη Φιλιππόπουλο

Συνεχίζεται από το προηγούμενο...
Συνομιλία με τον εκδότη Δημήτρη Φιλιππόπουλο.

[Π]: Οι εκπαιδευτικοί έχουν χάσει την έννοια ότι είναι εκπαιδευτικοί. Αντιθέτως, έχουν γίνει δημόσιοι υπάλληλοι, έχουν γίνει άνθρωποι που κοιτάνε κομματικά συμφέροντα…
Σ.Κ.: Αυτό οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει αξιολόγηση. Εμείς έχουμε σαφείς απόψεις, πρέπει να υπάρχει διαρκής αξιολόγηση. Θα πρέπει εκπαιδευτικοί ανώτερης βαθμίδας, δηλαδή καθηγητές πανεπιστημίου να μπορούν να παρακολουθούν το έργο των πρώην φοιτητών τους, που διδάσκουν τα παιδιά και έχουν την ευθύνη για τα δημιουργήματά τους…

[Π]: Ναι αλλά όταν και οι καθηγητές πανεπιστημίου είναι διεφθαρμένοι, τότε τι γίνεται;
Σ.Κ.: Μα και εκείνοι θα πρέπει να αξιολογούνται. Πρώτα από το επιστημονικό τους έργο, δεύτερον από τις δημοσιεύσεις που θα έχουν σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, όχι να φτιάξουμε εδώ 5 φίλοι ένα περιοδικό και να το ονομάσουμε επιστημονικό…

[Π]: Συμβαίνει όμως να υπάρχουν καθηγητές που είναι καθηγητές και υπάρχουν κι εκείνοι που χρησιμοποιούν τις πτυχιακές εργασίες των φοιτητών για να κάνουν βιβλία δικά τους και ω του θαύματος όλοι της αριστεράς…
Σ.Κ.: Κυρίως της δεξιάς, και του ΠΑΣΟΚ είναι, χωρίς να αποκλείουμε ότι υπάρχουν και κατά δήλωσίν τους αριστεροί, γιατί οι πράξεις χαρακτηρίζουν και όχι οι δηλώσεις…

[Π]: Καλά το όλοι δεν υπάρχει, απλά η πλειοψηφία…
Σ.Κ.: Γι αυτό συνεχίζω λέγοντας πως η αξιολόγηση πρέπει να γίνεται και από επιτροπές καθηγητών άλλων πανεπιστημίων και του εξωτερικού. Θα μπορούσε να γίνει μικρή επιτροπή π.χ. από το Αθηνών, από το Μακεδονίας, από το Λονδίνο και τη Σορβόννη στο αντίστοιχο αντικείμενο. Στη μέση εκπαίδευση για παράδειγμα στην Β και Γ Λυκείου που έχουμε εξετάσεις και βλέπουμε την πορεία του μαθητή θα έπρεπε να αξιολογούνται τα γραπτά των μαθητών από εκπαιδευτικούς άλλης σχολικής μονάδας με κρυμμένα τα ονόματα τους, όπως γίνεται στις πανελλήνιες, κι αν έχουμε τεράστια απόκλιση μεταξύ του προφορικού βαθμού που βάζει ο εκπαιδευτικός και του γραπτού να στέλνουμε τον εκπαιδευτικό σε επιμόρφωση. Για να δούμε τι δεν πάει σωστά. Κάποιος πρέπει να κάνει λάθος. Δε γίνεται ο εκπαιδευτικός να βάζει 17 ή 20 και το γραπτό να έχει διαφορά πέντε μονάδες από το προφορικό. Υπάρχουν τρόποι αν θέλουμε να ελέγξουμε.

[Π]: Τρόποι υπάρχουν. Θέλουμε όμως να ελέγξουμε; Ή θέλουμε απλώς να τα λέμε και στην πράξη να μην εφαρμόζεται. Π.χ. ποιος είναι αυτός; ΠΑΣΟΚ! Προσληφθείτε κ.ο.κ.;
Σ.Κ.: Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Είναι πιθανό ότι αυτές οι απόψεις είναι μειοψηφικές για την ελληνική κοινωνία. Δηλαδή, μπορεί ο Έλληνας να θέλει ακόμα να συνεχίσει στον εύκολο δρόμο. Για μένα, φιλοδοξία μου είναι η ΕΔΗΚ να εκπροσωπήσει τους έλληνες που μπορούν ακόμα να σκέπτονται. Είτε είναι το 1% είτε το 5%, ή το 10% μακάρι να είναι παραπάνω. Ας  ξεκινήσουμε σήμερα με το πόσοι μπορούμε και σκεπτόμαστε για τους γύρω μας και όχι για τον εαυτό μας και ας νοιαστούμε να βάλουμε δυναμίτη όπου χρειάζεται για να σπάσει το απόστημα και να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Ας δούμε πως μπορούμε να έχουμε καλύτερη ποιότητα στα σχολεία, να έχουμε μεγαλίτερο ποσοστό ενεργών πολιτών.

[Π]: Παρατηρούμε στα πάνελ της τηλεόρασης, που συμμετέχουν και καθηγητές πανεπιστημίου, άνθρωποι του πνεύματος, ότι την ώρα που μιλάει ο συνομιλητής μας αντί να ακούμε, εμείς σκεφτόμαστε πως θα αντικρούσουμε όσα λέει ο συνομιλητής μας. Δεν είμαστε δεκτικοί δηλαδή..
Σ.Κ.: Ας μην ξεχνάμε ότι ο διάλογος στην Ελλάδα είναι διασταύρωση μονολόγων. Κι αν διασταυρώνονται…!
Θα σας θυμίσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε την αλλαγή νοοτροπίας που χρειάζεται η χώρα και που δεν είναι ίδιο των Ελλήνων. Γιατί πολλοί λένε ότι αυτή είναι η νοοτροπία του Έλληνα! Όχι, δεν είναι αυτή η νοοτροπία του Έλληνα. Επειδή θεωρώ και τους Κύπριους κομμάτι του Ελληνικού Έθνους θα κάνω μια σύγκριση μεταξύ Ελλαδιτών και Κυπρίων. Όταν είχε προταθεί το σχέδιο Ανάν και είχε έρθει ο Αναστασιάδης, θυμάμαι, και εμφανίστηκε στα ελληνικά κανάλια δε μπορούσε να μιλήσει ο άνθρωπος. Διότι οι δικοί μας πεταγόντουσαν ατάκτως και φώναζαν και κάποια στιγμή απελπισμένος ο άνθρωπος για να βρει το χρόνο και να πει την άποψη του είπε την φράση «όφου παναγία μου»! απελπίστηκε να περιμένει να του δοθεί ο λόγος για να πει την άποψη του. Άρα δεν είναι θέμα ελληνικής νοοτροπίας, είναι θέμα το τι βγαίνει από τα σχολεία μας.  Ο Έλληνας όταν πηγαίνει στο εξωτερικό μεγαλουργεί, όταν πηγαίνει στην Κύπρο έχει άλλη νοοτροπία από τον Ελλαδίτη άρα κι εμείς μπορούμε να αποκτήσουμε την νοοτροπία των Ελλήνων του Εξωτερικού και των Κυπρίων.

[Π]: Μα και μέσα στα σχολεία δε γίνεται συζήτηση…
Σ.Κ.: Πρόσφατα σε εκπομπή στο mega είχε γίνει σύγκριση Ελλάδας και Φιλανδίας. Τα παιδιά της Φιλανδίας δεν κάνουν εργασίες στο σπίτι. Δε φεύγει το παιδί από το σχολείο και να είναι υποχρεωμένο στο σπίτι να έχει άλλες 6 ώρες διάβασμα. Έχει συνεχή παρουσία στο σχολείο και εκεί ολοκληρώνει την εργασία, τη μελέτη, την προετοιμασία του μαθήματος για την επόμενη ημέρα. Έτσι μετά έχει ελεύθερο χρόνο να παίξει, να διασκεδάσει. Γι αυτό τα παιδιά βλέπουν τα σχολεία σαν εχθρό, σα φυλακή. Σκέφτονται πως θα κάνουν κοπάνα. Δε βλέπουν το σχολείο ως μια διαδικασία διαλόγου, επικοινωνίας. Αν το έβλεπαν έτσι τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Και θα πρέπει κάποια στιγμή το σχολείο να σπάσει το απόστημα της αρτηριοσκλήρωσης όπου έχει να πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθηθεί πιστά. Γιατί τα έξυπνα παιδιά που προσλαμβάνουν καλυτέρα τη γνώση στις Η.Π.Α. μπορούν να τελειώσουν το Πανεπιστήμιο στα 18; Κι εδώ θα πρέπει να έχουμε διαρκώς μια διαδικασία;
Θυμάμαι επειδή μου άρεσε πολύ η ιστορία, το καλοκαίρι διάβαζα τα βιβλία ιστορίας της επόμενης τάξης. Γνώριζα λοιπόν ήδη την ύλη. Γιατί να μου στερείται η δυνατότητα να περάσω μια τάξη; Γιατί πρέπει να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα, ίδιο, και για τον αδύναμο μαθητή και για τον δυνατό; Πρόσφατα υπήρξε η βράβευση μαθητών σε παγκόσμιο διαγωνισμό φυσικής. Ποια είναι η πρόνοια της πολιτείας για αυτά τα παιδιά;
Δε μπορεί να επαφίεται στον ένα καλό καθηγητή που έχει το μεράκι. Πρέπει να είναι μέλημα όλων των καθηγητών να βγάλουν το μεράκι όλων των μαθητών.
Μια πρόταση της ΕΔΗΚ είναι η σύνδεση του σχολείου με την τοπική κοινωνία. Θα πρέπει, δηλαδή το σχολείο ανάλογα με την γεωγραφική του ενότητα, αν π.χ. είναι ένα σχολείο σε νησί, δε θα πρέπει να μάθει το παιδί τα επαγγέλματα της θάλασσας; Είναι δυνατόν να έχουμε το ίδιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για το παιδί της Αθήνας και το παιδί του Ολύμπου ή το παιδί των Ψαρών; Πρέπει να έχει επαφή με τη φύση το παιδί.

[Π]: Έτσι δε θα σε κατηγορήσουν ότι είσαι «ρατσιστής»; Ότι θα πρέπει το παιδί του αγρότη να γίνει αγρότης… κ.ο.κ;
Σ.Κ.: Θα σας πω ένα παράδειγμα. Η Ελλάδα είναι αν όχι η πρώτη, η τρίτη, στον κόσμο στις ιχθυοκαλλιέργειες. Και η ανάλογη σχολή έχει πολύ λίγα μόρια, είναι υποτιμημένη. Θα πρέπει να γίνει αναδιατύπωση των σχολών και ο αναγκαίος σχολικός προσανατολισμός.

[Π]: Μα δεν υπάρχουν ναυτικές σχολές.
Σ.Κ.: Η ναυτική εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι υποτυπώδης. Αντί να υπάρχει πανεπιστήμιο για τις τουριστικές σχολές όπως είναι στην Ελβετία. Ή για τις ναυτικές αντίστοιχα..
Είμαστε μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές χώρες και οι Έλληνες αναγκάζονται να αναζητούν στο εξωτερικό την τύχη τους. Μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα και μάλιστα χωρίς κόστος. Το να βγάλεις ένα παιδάκι στη θάλασσα και να του δείξεις πέντε πράγματα δε χρειάζεται χρήματα. Φαντασία χρειάζεται!

[Π]: Γι αυτό κατηγορώ τους εκπαιδευτικούς όταν δεν είναι δάσκαλοι. Συμβαίνει όμως και κάτι άλλο που είναι μείον στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Πρέπει να δεχόμαστε την προσωπικότητα του ανθρώπου και  να δεχόμαστε και τη διαφορετική αντίληψη. Όταν γράφει ένας έκθεση ιδεών να δεχόμαστε και την αντίθετη άποψη, όποια κι αν είναι αυτή.
Σ.Κ.: Πρέπει πρώτα απ’ όλα να τελειώνουμε με τα φροντιστήρια. Τα ολοήμερα σχολεία όπως τα περιγράψαμε πριν είναι μια αρχή για αυτό. Δεύτερον τα σχολεία πρέπει να πάψουν να είναι φυλακές. Αυτά τα τσιμεντένια κτήρια που το παιδί αισθάνεται ότι είναι φυλακισμένο, που είναι αντι οικολογικά. Θα έπρεπε τα σχολεία να φτιάχνονται με έναν τρόπο που να κάνει τα παιδιά να θέλουν να φύγουν από το σπίτι. Αυτά μπορούν να αλλάξουν. Δε θεωρώ απίθανο σε  μια γενιά από σήμερα να έχουμε μια  γενιά με άλλη νοοτροπία. Κι αν δε το κάνουμε σήμερα, τότε πότε άλλοτε θα πιεστούμε για να το κάνουμε.

[Π]: Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα τεράστιο πρόβλημα και αυτή είναι η μετανάστευση. Μετανάστευση και προς τη χώρα μας αλλά και από τη χώρα μας προς τα έξω. Αυτή η μετανάστευση, είμαι της γνώμης ότι, είναι μεθοδευμένη. Η χώρα μας ήταν προ λίγων δεκαετιών με το 95% του πληθυσμού Έλληνες και τώρα θέλουν να την κάνουν χώρα με το 5% Έλληνες. Για λόγους Χ… Ποια είναι η γνώμη του κόμματος;
Σ.Κ.: Στο πρώτο κομμάτι, έχει ενδιαφέρον που το θίξατε, διότι μετά από την πρόσφατη συζήτηση που είχαμε με τον Αλέξη Τσίπρα για την προετοιμασία της παρέμβασης του στη Θεσσαλονίκη εγώ του ζήτησα ένα πράγμα. Του λέω «Αλέξη να ζητήσεις από τους νέους μας να μείνουν στην Ελλάδα και να διεκδικήσουμε τη χώρα μας από τους τραπεζίτες». Αυτό όσον αφορά τη μετανάστευση. Δε θεωρώ ότι πρέπει να φύγουμε στο Εξωτερικό. Πρέπει να μείνουμε εδώ να αγωνιστούμε να πάρουμε την πατρίδα μας πίσω. Όσον αφορά το δεύτερο κομμάτι, θεωρώ ότι η Τουρκία ασκεί συγκεκριμένη εχθρική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα με δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι ότι δεν εφαρμόζει τις συμφωνίες της με την Ε.Ε. να δέχεται πίσω τους μετανάστες οι οποίοι βρέθηκαν παράνομα στο έδαφος της και πέρασαν στην Ελλάδα. Ο δεύτερος και πιο σημαντικός, και δεν το ξέρει πολύς κόσμος, η Τουρκία έχει καταργήσει τη βίζα από μια σειρά αραβικών και αφρικανικών χωρών οπότε με πολύ μικρό κόστος μπορεί ένας Αλγερινός να βρεθεί με ένα εισιτήριο στην Κωνσταντινούπολη και η διαδρομή που έχει να διανύσει για να βρεθεί στην Αλεξανδρούπολη, είναι Κωνσταντινούπολη – Έβρος. Αυτό συμβαίνει ηθελημένα. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που δεν μπορεί να φρουρήσει τα σύνορα της. Είναι και η Τουρκία η οποία αγνοεί και αδιαφορεί για το τι συμβαίνει στα δικά της σύνορα. Και το κάνει προφανώς γιατί έχει την κλασική τακτική, τι θα μου κάνεις για να κάνω αυτό που οφείλω να κάνω. Είναι το μπαξίσι, δηλαδή Ευρωπαϊκά προγράμματα, διευκολύνσεις, κεφάλαια.. κλπ.
Για να μιλήσουμε για την ουσία της μετανάστευσης.
Έχει πολλά στάδια. Το πρώτο είναι ότι η Ελλάδα δε θα πρέπει να συμμετέχει σε ενέργειες οι οποίες θα δημιουργούν μετανάστες στο Εξωτερικό. Δηλαδή η Ελλάδα δε μπορεί να συμμετέχει στους βομβαρδισμούς στο Ιράκ και μετά να μη δέχεται τους μετανάστες. Και θα πρέπει να συμβάλει στην αποτροπή των εντάσεων, στο πλαίσιο του ΟΗΕ, και της Ε.Ε. και του Νατο να αποτρέπει τις επεμβάσεις σε ξένες χώρες. Δεύτερον, μας κοστίζει πολύ λιγότερο να εκπαιδεύσουμε έναν γεωπόνο στην Ελλάδα από την Γκάνα και να τον στείλουμε  να βοηθήσει τους συμπατριώτες του να καλλιεργήσουν τη γη τους παρά να τον έχουμε εδώ στα φανάρια και να καθαρίζει τζάμια. Δηλαδή η Ελλάδα θα πρέπει να επεμβαίνει ανθρωπιστικά εκπαιδεύοντας γιατρούς, μηχανικούς, γεωπόνους και να βοηθούν τις χώρες τους να μην πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι σε κάθε πλημμύρα, από τις αρρώστιες και να θέλουν να φύγουν από τη χώρα τους και τις άθλιες συνθήκες ζωής.

[Π]: Έρχονται όμως άτομα ικανά από αυτές τις χώρες να ανταποκριθούν σε αυτές τις απαιτήσεις;
Σ.Κ.: Πρέπει να ξεκινήσουμε μια διαδικασία. Γι αυτό ζητάμε από το Πακιστάν να μας φέρει εδώ ανθρώπους να τους εκπαιδεύσουμε. Θα πρέπει να βοηθήσουμε και τον ΟΗΕ στη διάδοση προγραμμάτων οικογενειακού προγραμματισμού. Πρέπει να καταλάβουν αυτοί οι άνθρωποι ότι αν μειωθεί ο αριθμός των μελών τους στην οικογένεια θα αυξηθεί η ποιότητα ζωής. Από το να κάνει 15 παιδιά και να του ζουν τα 7, πρέπει να καταλάβει ότι θα μπορούσε να κάνει 4 ή 3 και να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Το δεύτερο σημαντικό είναι η Ευρωπαική Αλληλεγγύη. Δεν έχει λογική η Ελλάδα να έχει, τυχαίο παράδειγμα, 2.000.000 μετανάστες και η Σουηδία 20.000. Δεν έχει καμία λογική, η Ελλάδα που είναι καθημαγμένη να καλείται να καλύψει από δικές της δαπάνες τα έξοδα διαβίωσης αυτών των ανθρώπων. Θα πρέπει να υπάρξει αλληλεγγύη, να διοχετευτούν οι μετανάστες στις υπόλοιπες χώρες. Τέλος, για τους μετανάστες που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα πρέπει να εξετάσουμε ποιοι δικαιούνται πολιτικό άσυλο, κι όσοι δεν δικαιούνται θα πρέπει να γυρίσουν στις χώρες από τις οποίες προήλθαν και σε συνεννόηση με αυτές να φροντίσουμε την προώθηση τους. Πρέπει να μπει οροφή στο πόσοι άνθρωποι μπορούν να μείνουν σε αυτή τη χώρα. Να προσθέσω μια παράμετρο επειδή είπατε για το ποσοστό των Ελλήνων. Εγώ είμαι της λογικής ότι ο Ελληνισμός είναι πολιτισμός. Άρα θεωρώ ότι ένα παιδάκι που γεννήθηκε στην Ελλάδα και μετά από 18 χρόνια πει ότι «εγώ αισθάνομαι Έλληνας και θέλω να μείνω στην Ελλάδα» θα πρέπει να του αποδώσουμε την Ελληνική υπηκοότητα. Για τους υπολοίπους που έχουν 2, 5 ή 10 χρόνια θα πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν άριστη γνώση της Ελληνικής γλώσσας, ότι έχουν καλή γνώση της ιστορίας και επίγνωση  σε ποια χώρα είναι και ποιας χώρας την υπηκοότητα ζητούν, αρκεί φυσικά, να μην έχουν καμία παράνομη δραστηριότητα στο μητρώο τους.
Για μένα η Ελληνική υπηκοότητα είναι τιμή. Εμείς γεννηθήκαμε εδώ και τύχαμε αυτής της τιμής. Οι υπόλοιποι πρέπει να την υποστηρίζουν για να την αποκτήσουν.
Είμαι της άποψης ότι είναι ζήτημα πολιτισμού. Όποιος βγαίνει από τη διαδικασία του ελληνικού παιδαγωγικού συστήματος έχει πάρει πολλά στοιχεία.

[Π]: Υπάρχει όμως ένας μεγάλος κίνδυνος. Για παράδειγμα, όταν ήρθε εδώ ο Τσενάι και έγινε μεγάλη φασαρία για το αν θα σηκώσει ή όχι την Ελληνική σημαία, εγώ είμαι της άποψης να μην τη σηκώσει. Έγιναν όμως διάφορες εκμπομπές, τον βάφτησαν Οδυσσέα χίλια δυο πράγματα.. Ξέρετε που είναι ο Οδυσσέας; Ετοιμάζεται για τα βαλκάνια.
Σ.Κ.: Εγώ ήμουν της άποψης να τη σηκώσει τη σημαία. Ο νόμος είναι σαφής ότι ο άριστος μαθητής σηκώνει τη σημαία. Νιώθει το βάρος το παιδάκι, καλλίτερα από εμάς που ξέρουμε Ιστορία.

[Π]: Δεν είναι σχολική εορτή, είναι εθνική εορτή! Η 28η Οκτωβρίου είναι Εθνική εορτή! Δεν έχει δικαίωμα κανένας αλλοδαπός να τη σηκώσει. Να την προσκυνήσει μπορεί, όχι όμως να τη σηκώσει.
Σ.Κ.: Ο νόμος δεν έκανε αυτή τη διάκριση. Να πω όμως ότι ένα παιδάκι στην ηλικία του Τσενάι δε μπορεί να έχει εχθρικές διαθέσεις απέναντι στην Ελλάδα.

[Π]: Πως μπορούμε να το ξέρουμε αυτό;
Σ.Κ.: Από τη δήλωση του ίδιου. Δε μπορώ να το εκμαιεύσω αλλιώς.
Ας μην ψάχνουμε κάθε φορά κάποιον που επιβουλεύεται το μέλλον μας, μας εχθρεύεται κλπ
Λέμε για παράδειγμα ότι οι Αμερικανοί μας έχουν αδικήσει, λέμε για τους Εβραίους, για τους Τούρκους κ.λ.π. Εγώ λέω ότι όλα αυτά, υπάρχουν δεν υπάρχουν, δεν πρέπει να μας απασχολούν. Αν εμείς έχουμε μια σταθερή κυβέρνηση που θα έχει όραμα και στόχο. Από εκεί και πέρα όλες οι θεωρίες συνομωσίας, υπαρκτές ή όχι, θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια κυβέρνηση που θα ξέρει ποιο είναι το όφελος του Ελληνικού λαού και θα πρέπει να το υπηρετεί. Δεν πρέπει να φορτώνουμε στους άλλους τις δικές μας ευθύνες, γιατί κι αυτοί για να κάνουν ενέργειες εναντίον της χώρας μας θα έχουν βρει το έδαφος για να διεισδύσουν. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε για την Ελλάδα. Να μην αναζητούμε άλλοθι.

[Π]: Κι εγώ είμαι της άποψης ότι ο Τούρκος καλά κάνει και υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Τουρκίας, ο Αμερικάνος της Αμερικής και πάει λέγοντας…
Σ.Κ.: Κάποιες φορές αναλογιζόμενος εκείνα που μας έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος που κάποιοι τον κατηγορούσαν ότι ήταν Αγγλόδουλος, εγώ θα το διάβαζα αλλιώς. Διείδε ότι η Ελλάδα έπρεπε να ταυτίσει τα συμφέροντα της με την Αγγλία και έδειξε στους Άγγλους με πιο τρόπο τα Ελληνικά συμφέροντα θα μπορούσαν να συμβαδίσουν με τα Ελληνικά. Ερχόμενοι στο σήμερα, δε χρειάζεται να είμαστε yesmen των Αμερικανών αλλά μπορούμε να τους δείξουμε ποια είναι η στρατηγική θέση της Ελλάδας στη Μεσόγειο και να εξασφαλίσουμε τα δικά μας συμφέροντα εξυπηρετώντας και τη λογική των Ηνωμένων Πολιτειών κάτι που αυτή τη στιγμή το κάνουμε χωρίς κέρδος και με ζημία ακόμα. Έχει σημασία πως αναγνώσκει κανείς την εξωτερική πολιτική. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν συμφέροντα που είτε συγκρούονται είτε συμπλέουν.


[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ 1011/27.10.2012]


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου